Bandon - Klamath

Het is alweer ruimschoots middag dus op naar een lunchspot en we hebben een hele fijne gevonden aan de kust.

Voor het broodje eten even een rondje over het strand gelopen en het wegrennen voor golven blijft toch echt een perfect mooi spelletje. Levi helemaal in zijn element alweer en daarnaast een enorme fotosessie gehouden met alle vier in allerlei verschillende samenstellingen. Het leek wel een lopend buffet, voor iedere smaak een keuze, maar uiteindelijk een hoop mooie foto’s opgeleverd.

Na de lunch zijn we gaan rijden en al snel maakte we kennis met het fenomeen zeemist. Echt heel cru want het was prachtig weer, behalve op het stukje kuststrook waar wij reden. Niets te zien op rechts (de oceaan moet hier ergens liggen), niets te zien boven ons (grijs, grijs en nog eens grijs) en een perfect blauw plaatje links van ons zo’n 100 mtr het binnenland in. Heel jammer want we reden net langs een heel fijn stukje kust….. denken we…..

Dus maar even iets dieper het gaspedaal ingetrapt en aangekomen in Klamath. Ja het is echt een naam van een plaats, klinkt heel vies vind ik persoonlijk, maar camping is prima en de speeltuin heeft deze keer een heus vliegtuig erbij, dus we hebben heel wat ritjes gemaakt in het vliegtuig naar alle plekken over de hele wereld en met name de plekken in de wereld van Diego…. Die Diego worden we zo langzamerhand echt helemaal gek van haha! Levi zit er helemaal in, maar heeft ook zn nare elementjes in zich, bijvoorbeeld Diego gaat altijd dieren redden, want zo is Diego onze dierenvriend. Echt een mens van de natuur, een echte Steve Irwin zeg maar. Hij neemt (voor de niet ouders onder ons) altijd baby jaguar mee en 9 van de 10 keer, of eigenlijk 10 van de 10 keer moet Diego een of ander baby of baby’s redden van een ander dierenras. Daarbij gebruikt hij een aantal hulpmiddelen. Een daarvan is dat hij nogal in herhaling valt……. In in die herhaling wordt de kijker betrokken, want jaja zo werkt de televisie van tegenwoordig natuurlijk; een stukje interactie. En daar is Diego goed in, onze fijne rakker. Hij wil iets proberen om het desbetreffende dier te redden en vraagt de kijker om met hem mee te doen. De eerste keer gaat nooit goed, want ja de eerste keer gaat op tv natuurlijk immers nooit goed, dus vraagt Diego de kijker om wat het dan ook is, iets harder te schreeuwen!! En nou net dat iets harder schreeuwen neemt Levi erg letterlijk in zijn spel. En dat doet hij op allerlei plaatsen, voorspelbaar en soms heel onverwachts. Je schrikt je af en toe helemaal het leplazerus als onze dierenvriend Levi in een keer heel hard in je oor begint te schreeuwen, zonder waarschuwing! Dus hierbij dank aan Ziggo, dank aan met name het kinderpakket en dank aan Jim Jam Televisie. Iemand een suggestie voor andere kinderseries voor als we terug zijn? En kom dan alsjeblieft aanzetten met Dora want die is minstens zo erg.