Blue Lakes - Petaluma

Gaan we weg? Waar gaan we dan heen? Het is overal zo heet en hier zitten we aan het water? We kunnen nog naar de oceaan rijden, das ook wel gaaf en hebben ze ook water… Of zullen we toch nog maar blijven, we hebben het hier zo goed…

Zie hier de dagelijkse dilemma’s van een gezin van 4 op reis die de dag moeten zien door te komen… Best te doen dus! En de keuze is gevallen op de gulden middenweg, we blijven tenslotte Hollanders natuurlijk. Oftewel we blijven het grootste deel van de dag nog bij Blue Lakes en vertrekken einde van de middag om 2uur zuidelijker te rijden om dichter in de buurt van San Francisco te komen voor de komende dagen. Zo geschiedde. Voor deel 1 van deze dag verwijs ik een ieder graag naar de uitgebreide reisverhalen die we al gedeeld hebben met daarbij alle indrukwekkende belevenissen, voor deel 2 van de dag zijn we dus 2 uur naar het zuiden gereden naar de mooiste camping waar we tot nu toe gezeten hebben. Echt een supergave camping met alles erop en eraan, eentje die je ook langs de Middelandse Zee vindt, maar waar ze in de USA nog maar weinig kaas van gegeten hebben. Dus zwembad, animatieteam, activiteiten, grote speeltuin, van alles voor de kinderen, kinderboerderij, gamehal, noem het maar op. En wij komen nou net op deze camping aan rond de klok van 19uur en moeten morgen zo rond 11uur weer weg zijn. Ha! Hebben wij dat. Nou ja dubbel genoten van de uurtjes die we er zijn geweest. Oh ja de camping was ook wel gelijk de duurste tot nu toe. Dat dan weer wel J

Reden dat we zo laat aangekomen zijn is onder andere dat we op zoek zijn naar een McDonalds om te eten s’avonds. We hebben in al onze weken hier nog niet 1 keer McD gegeten en dat kan er bij Steven niet in. Je kan niet 10 weken in USA doorbrengen en niet 1 keer McD eten. Dat gaat toch niet. Dat is net als naar Thailand gaan en Bangkok niet bezoeken en geen Green Curry eten, of naar Frankrijk gaan en geen stokbrood eten, of naar de Spaanse kust gaan en lekker die tapas overslaan, nou ja je snapt het, past gewoon niet. En die McDonalds komen we er dus 100den van tegen, maar niet op het juiste moment. En vanavond ook niet tot groot verdriet van Steven. Uiteindelijk hebben we het verdriet van Steven weggegeten bij een surrogaat van de McD, Jack in the Box. En Jack heeft heel wat in huis in die Box van hem, de lach op Stevens gezicht werd steeds groter naar het eten van een Double Sized Baconburger. Jammy!

De avond hebben Jeanet en Steven doorgebracht op een schommelbankje met dikke lagen kleding aan, want een temperatuur van zo’n 20 graden s’avonds daar krijgen wij het inmiddels koud van met de temperaturen waar we aan gewend zijn geraakt. OhOh we hebben het zo slecht… J